«Η Ναμίμπια θεωρεί ηθικό καθήκον και ιερή ευθύνη να εμφανιστεί ενώπιον αυτού του δικαστηρίου» και να αντιμετωπίσει το ζήτημα της «ανυπεράσπιστης κατοχής της Παλαιστίνης από το Ισραήλ».

Οι παραλληλισμοί μεταξύ Παλαιστίνης και Ναμίμπια είναι «εντυπωσιακές και επώδυνες». Αντί να ασκήσουν το δικαίωμά τους να αυτοκυβερνηθούν, «Οι Παλαιστίνιοι και οι Ναμίμπια υπέστησαν απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας… και την πλήρη κλοπή της γης και των φυσικών τους πόρων». Η Ναμίμπια εξακολουθεί να υποφέρει από τις συνέπειες μιας μακροχρόνιας και παράνομης κατοχής. Το ICJ «έπαιξε ζωτικό ρόλο στον απελευθερωτικό μας αγώνα». Στη γνώμη του του 1971, το δικαστήριο επιβεβαίωσε το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση ως «νομική επιταγή», ανοίγοντας το δρόμο προς την ανεξαρτησία της Ναμίμπια το 1990. Λόγω της εμπειρίας της Ναμίμπια με το απαρτχάιντ, «δεν μπορούμε να κοιτάξουμε από την άλλη πλευρά μπροστά στις βάναυσες φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά του παλαιστινιακού λαού». Ζητάμε από το δικαστήριο «να μην κοιτάξει μακριά ούτε», πρόσθεσε.